santa Maradona

Τα πίνω στο Τριφασικό, κάπου χωμένο στο Μεταξουργείο. Μπίρες και ψιλή κουβεντούλα. Με δυο φιγούρες να με κοιτούν. Τη φιγούρα ενός σκύλου και ενός θεού. Ο σκύλος είναι μπροστά σε έναν αυτόματο πωλητή ναρκωτικών. Είναι έργο του Λέανδρου, κομίστας που συστήθηκε στο ευρύ κοινό με το 9 της Ελευθεροτυπίας. Κάθε εβδομάδα περιμέναμε να διαβάσουμε την Χωματερή του (υπάρχει ακόμη στα ράφια των βιβλιοπωλείων σε συλλογική έκδοση από την Ελευθεροτυπία). Κάθε φορά λίγες σελίδες από ένα βασίλειο σκουπιδιών όπου η κυριαρχούσε η παράνοια. Η χωματερή ήταν μια τρελή εκδοχή της παρανοϊκής καθημερινότητας όπου τα μυρμήγκια ήταν μιλιταριστικά στρατιωτάκια, οι γλάροι είχαν βαρεθεί να κυνηγούν ψάρια και την έβγαζαν με τα έτοιμα (τα σκουπίδια), τα ποντίκια βρίσκονταν σε νευρικό κλονισμό, και οι κατσαρίδες είχαν το ρόλο καμικάζι. Όταν ο Λέανδρος σταμάτησε ξαφνικά να δημοσιεύει τη χωματερή, άρχισαν τα γράμματα προς τους συντάκτες του 9. Μα που πήγε; ρωτούσαν όλοι…

Η άλλη φιγούρα στο Τριφασικό είναι ενός θεού με τη μπάλα στα πόδια που εφορμά. Είναι η φιγούρα του Μαραντόνα. Κι όσο στη μουσική υπάρχει το Beatles VS Rolling Stones, στο ποδόσφαιρο υπάρχει το Πελέ VS Μαραντόνα και είναι κάτι περισσότερο από ένα δίλημμα. Είναι, νομίζω, μια οπτική για την αντίληψη των πραγμάτων και του θεμιτού. Επιλέγω Μαραντόνα.Ο Πελέ ήταν ο ωραίος τύπος, ένας δεξιοτέχνης, μία αρτίστα του ποδοσφαίρου. Έπαιζε σαν μπαλαρίνα και ήταν αγαπητός. Εξελίχθηκε σε έναν κομψό τύπο, το μοσχαναθρεμμένο της Fifa. Εκνευριστικά πετυχημένος. Σχεδόν βαρετός. Από την άλλη ο Μαραντόνα ήταν ένας καταραμένος θεός. Ένας Ολύμπιος θεός με πάθη και εγωισμό. Και ήταν σε εκείνο το παιχνίδι με την Αγγλία, στον ημιτελικό του παγκοσμίου κυπέλλου που με τα δύο του γκολ σκιαγράφησε τον πορτρέτο του. Με τα δύο του γκολ μας συστήνεται.Γκολ πρώτο. Ο Μαραντόνα πηδάει, σηκώνει το χέρι, και βάζει γκολ. Ήταν το χέρι του θεού. Το πιο διάσημο παράνομο γκολ από έναν καταζητούμενο ποδοσφαιριστή. Τον Μαραντόνα της ντόπας και των ναρκωτικών. Τον Μαραντόνα των απολαύσεων και της ματαιοδοξίας.Γκολ δεύτερο. Ο Μαραντόνα παίρνει την μπάλα πίσω από την σέντρα και αδειάζει ξεφτιλίζοντας ολόκληρη την αγγλική άμυνα. Ένα εκρηκτικό πηγαίο ταλέντο πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Ένας βασιλιάς μπαλαδόρος. Ένας ηγέτης.