Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

8


Sigur Ros, δυναμική εμφάνιση, αρμονικότερο σύνολο
Του Σπυρου Γιαννακοπουλου
ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Οι Sigur Ros εμφανίστηκαν και ξεκίνησαν να παίζουν πίσω από ένα λευκό πέπλο. Διακρίναμε μόνο τις σκιές τους. Ενα παιχνίδι σκιών που γιγάντωναν όταν οι προβολείς φώτιζαν τους μουσικούς. Κι οι ambient ήχοι τους, οι κρυστάλλινες, λευκές μελωδίες των Ισλανδών τύλιξαν γύρω μας τον πέπλο. Μάτια μισόκλειστα, χείλη σφιγμένα, ο νους να ταξιδεύει και η σαν ξωτικού φωνή του Jonsi να αγγίζει κατευθείαν την ψυχή. Ο Jonsi, πρωταγωνιστής στο όνειρο, να δαμάζει την κιθάρα του με το δοξάρι.
Ξάφνου, ο πέπλος έπεσε και οι Sigur Ros ήρθαν πιο κοντά μας. Το κοινό αποθέωνε. Το κοινό του Βερολίνου, που έκανε τη συναυλία sold-out μήνες πριν από το γεγονός, γέμισε (με πολιτισμένο τρόπο) το χιονισμένο Tempodrom, έναν πολύ όμορφο συναυλιακό χώρο. Εκείνο το παγωμένο (για τα μεσογειακά δεδομένα) βράδυ της περασμένης Παρασκευής αντήχησαν οι post rock συνθέσεις του σημαντικότερου ίσως post rock συγκροτήματος μαζί με τους Godspeed You! Black Emperor. Μέτρο σύγκρισης υπήρχε και οι προσδοκίες ήταν πολύ ψηλά. Είχαμε ξαναδεί τους Sigur Ros το 2008 στο Alexandra Palace του Λονδίνου, όταν μόλις είχαν κυκλοφορήσει το With a Buzz in Our Ears We Play Endlessly, δίσκο με τον οποίο έκαναν ολοφάνερη τη διάθεσή τους να αναζητήσουν, να προσθέσουν νέα στοιχεία και να εξελιχθούν - και όπως είναι επόμενο έπειτα από τέτοιες προθέσεις, κατάφεραν να διχάσουν. Τι χαρά που εκείνα τα δύο live στην αγγλική πρωτεύουσα μαγνητοσκοπήθηκαν και έγιναν το INNI (προβλήθηκε τον προηγούμενο Σεπτέμβρη στις Νύχτες Πρεμιέρας και κυκλοφορεί σε DVD και Blu Ray), ένα αποτύπωμα της συναυλίας με ύφος ντοκιμαντέρ που καταφέρνει περίτεχνα να συγκρατήσει το πάθος και το ξεχωριστό ταλέντο του συγκροτήματος, το κοινό που μαγεμένο αντιδρά στις μελωδίες, την κάθαρση και τη γαλήνη. «Τώρα θα μας πιστεύουν», μου είπε μετά την προβολή της ταινίας ένας φίλος με τον οποίο είχαμε ταξιδέψει για να τους δούμε σε εκείνο το live.

Νέος δίσκος
Το 2013 οι Sigur Ros επιστρέφουν με νέο δίσκο, το «Valtari». Και η περιοδεία τους χαίρει θερμότατης υποδοχής με sold-out σταθμούς. Το ισλανδικό συγκρότημα αυτή τη φορά δεν είναι επιβλητικό και άμεσο όπως στο INNI (ήταν άλλο το κοινό, άλλος ο χώρος, άλλη η στιγμή), δεν είναι μινιμαλιστικό όπως στο HEIMA, την περιοδεία πίσω στο σπίτι του, στην Ιθάκη του, όπου γύριζε την Ισλανδία παίζοντας χωρίς ηλεκτρισμό σε πολιτιστικά κέντρα μικρών πόλεων της επαρχίας ή στη φύση μπροστά σε ολιγάριθμο κοινό κατασκηνωτών και εκδρομέων. Αυτή τη φορά στο Βερολίνο οι Sigur Ros ήταν συμπαγείς, ηλεκτρισμένοι και δυναμικοί. Η μπάντα μεγαλύτερη, περισσότερα όργανα, περισσότερα μέλη, ένα σύνολο χωρίς εγώ, αρμονικά δομημένο. Ενα σύνολο μουσικών που κρατούσε απόσταση. Ηθελες να πλησιάσεις και δεν σε άφηναν. Πρώτα ο πέπλος που τους περιέβαλλε, μετά το σκοτάδι, τα λευκά φώτα που τους μεγέθυναν. Και η μουσική τους γεμάτη αντιθέσεις: μελωδία και εξάρσεις, γαλήνη και χάος, λυρισμός και ροκ. Δυνατές, εκκωφαντικές εναλλαγές. Αδύνατον να πας κοντά. Ομως ένιωθες να πλημμυρίζεις. Μέχρι το κλείσιμο, που στο άτιτλο 8, το όγδοο κομμάτι από τον δίσκο με τις παρενθέσεις, το φράγμα έσπασε. Και τα συναισθήματα εξερράγησαν γιορτινά, σαν βεγγαλικά στον νυχτερινό ουρανό.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου